Dziecięce zaburzenia dezintegracyjne
Dziecięce zaburzenia dezintegracyjne to rodzaj głębokiego zaburzenia rozwojowego cechujący się początkowo zupełnie prawidłowym rozwojem.
Jest to rodzaj głębokiego zaburzenia rozwojowego cechujący się początkowo zupełnie prawidłowym rozwojem i następującą potem – w okresie kilku miesięcy – pełną utratą uprzednio nabytych umiejętności w kilku sferach funkcjonowania. Zwykle towarzyszy im ogólna utrata zainteresowań otoczeniem, stereotypowe, powtarzające się manieryzmy ruchowe i podobne do autyzmu nieprawidłowości w zakresie interakcji społecznych i komunikacji. W niektórych przypadkach można wykazać związek zaburzenia z towarzyszącą mu encefalopatią (nieprawidłowym funkcjonowaniem ośrodkowego układu nerwowego)
W przypadku podejrzenia tego typu zaburzeń konieczna jest konsultacja zarówno neurologiczna jak i psychiatryczna. Pomocna w postawieniu diagnozy jest także obserwacja psychologiczna funkcjonowania dziecka wykonana przez doświadczonego psychologa klinicznego specjalizującego się w diagnozowaniu złożonych problemów rozwojowych u dzieci. W przypadku potwierdzenia tego typu zaburzeń wspomaganie rozwoju polega przede wszystkim na tworzeniu odpowiednio stymulującego środowiska zachęcającego dziecko do uczestniczenia w czynnościach życia codziennego i podejmowaniu nowych aktywności na miarę jego możliwości.