Blog

Do grupy ryzyka okołoporodowego zalicza się dzieci wymagające szczególnej opieki medycznej ze względu na obciążający wywiad ciążowo-porodowy. Są to noworodki ze zbyt małą masą urodzeniową, urodzone w zamartwicy, dzieci urodzone przedwcześnie. Również choroby matki w czasie ciąży mają tu olbrzymie znaczenie i także wtedy dziecko jest bacznie obserwowane i dokładnie badane.
Pewną informację o początkowym stanie dziecka daje powszechnie znana skala Wirginii Apgar, która jest umieszczona w książeczce zdrowia każdego dziecka.

Objawy, które powinny zaniepokoić rodziców to wszelkie odstępstwa od normalnego zachowania dzieci. Mogą to być zaciśnięte piąstki, trudności ze ssaniem, karmieniem dziecka; odgięciowe układanie (robi tzw.mostki); gdy jest nadmiernie wiotkie(„przelewa się” przez ręce); jest mało aktywne lub nieustannie pobudzone, ma kłopoty ze snem, płacze bez powodu i nie daje się w żaden sposób uspokoić.

W takich sytuacjach najbezpieczniej udać się do neurologa dziecięcego, który oceni stan dziecka i w razie potrzeby skieruje na odpowiednie usprawnianie.
Jeśli lekarz stwierdzi, że stan neurologiczny jest prawidłowy, może się okazać, że np.na skutek nieprawidłowej pielęgnacji (szczególnie noszenia) dziecko układa się odgięciowo,asymetrycznie,cofa rączki zamiast je wyciągać.

Sposób postępowania z dzieckiem ma tu wielkie znaczenie ze względu na jego plastyczność.Rodzice mają też swoje przyzwyczajenia i preferencje a dziecko się do nich szybko dostosowuje.Często np.bardzo mocno zapinają pieluszkę,co powoduje,że dzieci nie lubią podnosić nóżek do góry.W konsekwencji nie ćwiczą mięśni brzucha,odginają się.Odgięcie powoduje u nich dyskomfort,cofanie rączek(szukają stabilizacji),brak zainteresowania nóżkami.
Rodzice mają też zwyczaj noszenia dziecka ciągle z tej samej strony, na tej samej ręce, wobec czego dziecko odruchowo układa się w kierunku większej ilości bodźców i zaczyna się ‘krzywić’. Gdyby zostaloby to niezauważone mogłoby przerodzić się w nawyk a następnie w skoliozę.

Namawiamy też rodziców do kładzenia dzieci na brzuszkach. To ze wszech miar korzystna pozycja i należy starać się przekonać do niej dziecko.I nie dajmy się zwieść, gdy trochę narzeka. Starajmy się je zabawić i miejmy świadomość, że w przyszłości to zaprocentuje gdy maluch będzie silny i sprawny.

Metoda NDT-Bobath proponuje całościowe,perspektywiczne i interdyscyplinarne podejście do problemów dzieci z zaburzeniami psychomotorycznymi spowodowanymi uszkodzeniem centralnego układu nerwowego.Do pracy włączani są wszyscy, którzy zajmują się dzieckiem. Rodzice uczeni są prawidłowej pielęgnacji dziecka, ponieważ tylko całodzienna praca z dzieckiem ukierunkowana na jego problem zapewni najbardziej optymalny rozwój. Współpraca polega także na wplataniu w codzienne sytuacje życiowe (zabawę, ubieranie, karmienie, kąpanie itd.)elementów terapii.Dziecko dzięki temu uczy się prawidłowych nawykow ruchowych, zdobywa nowe doświadczenia, uczy się samoobsługi.

Metoda NDT (neurodevelopmental treatment-trening neurorozwojowy)jest zmodyfikowaną metodą Bobath i jedną z bardziej znanych i skutecznych. Jako metoda aktywnego wspierania rozwoju dziecka polecana jest wszystkim dzieciom, nie tylko tym z problemami. Jest to wtedy rodzaj ukierunkowanej zabawy, podpowiedż ćwiczeń, które mogą w mily sposób prowadzić rozwoj dziecka w dobrym kierunku.
Koncepcja NDT wychodzi naprzeciw problemom, których wiele mają rodzice. Często są to problemy pozornie nie związane z ruchem, a jednak ich omówienie z terapeutą wskazuje rozwiązanie.