INTEGRACJA SENSORYCZNA:
Terapia ruchem z wykorzystaniem specjalistycznego sprzętu, zapewniającego dzieciom ćwiczenie funkcji sensorycznych i motorycznych podczas ciekawych zabaw mających na celu:
- poprawę funkcjonowania sensorycznego czyli lepszego przetwarzania bodźców na które występuje zbyt duża lub niedostateczna wrażliwość
- poprawę koordynacji ruchowej i wzrokowo-ruchowej
- doskonalenie funkcji posturalno-równoważnych oraz planowania ruchowego (terapia dyspraksji)
- rozwijanie umiejętności manualnych i grafomotorycznych
- wspomaganie terapii logopedycznej w przypadku nieprawidłowego rozwoju mowy
- zapobieganie trudnościom w nauce pisania, czytania i liczenia oraz pomoc dzieciom ze stwierdzoną dysleksją, dysgrafią i dyskalkulią
- poprawę funkcjonowania dzieci z nadpobudliwością psychoruchową i trudnościami w koncentracji uwagi
Integracja sensoryczna Jest to proces neurologiczny organizujący wrażenia płynące z ciała i środowiska w taki sposób aby mogły być użyte do celowego działania. W procesie tym mózg przetwarza informacje docierające ze wszystkich zmysłów poprzez: rozpoznawanie ich, segregowanie, interpretowanie, łączenie ze sobą oraz korelowanie z wcześniejszymi doświadczeniami tak, by dziecko było zdolne adekwatnie reagować na zmieniające się warunki środowiska fizycznego i społecznego.
U dziecka z zaburzeniami przetwarzania sensorycznego może występować nadmierna wrażliwość na niektóre bodźce (t.zw. nadwrażliwość) lub odwrotnie – podwrażliwość, czyli trudności z rejestrowaniem bodźców o słabym natężeniu. Układ nerwowy dzieci nadwrażliwych sensorycznie jest bardzo podatny na przeciążenie nadmiarem bodźców Dzieci z podwrażliwością najczęściej aktywnie poszukują intensywniejszych wrażeń, jednak nie wszystkie – są i takie, które pozostają bierne i apatyczne dopóki nie zostanie im dostarczona odpowiednia „porcja” bodźców, na które mają zwiększone zapotrzebowanie.
Zaburzenia integracji sensorycznej mogą leżeć u podłoża problemów ruchowych dziecka: nieprawidłowego napięcia mięśniowego (zwłaszcza posturalnego – odpowiadającego za postawę) i dyspraksji czyli problemów z planowaniem ruchowym.
Poza trudnościami ruchowymi dzieci z zaburzeniami SI mają często problemy z uwagą i regulacją emocji, częściej niż u rówieśników występują u nich trudności w nauce pisania i czytania.
Diagnoza integracji sensorycznej
Zaburzenia sensorycznego diagnozuje się często również u dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD), deficytem uwagi (ADD), całościowymi zaburzeniami rozwoju (autyzm, zespół Aspergera) oraz specyficznymi zaburzeniami mowy (SLI), jednak w tych przypadkach zaburzenia SI nie są wyłączną przyczyną problemów rozwojowych dziecka i muszą być traktowane jako jeden z elementów złożonego obrazu objawów całościowych dysfunkcji rozwojowych.
Diagnoza integracji sensorycznej może być wykonana przez specjalistę – terapeutę SI (jest to zazwyczaj fizjoterapeuta, psycholog lub logopeda z odpowiednimi uprawnieniami w zakresie diagnozy i terapii SI). W trakcie diagnozy powinno być brane pod uwagę, czy istnieje potrzeba poszerzenia procesu diagnostycznego o dodatkowe badania w kierunku innych, współwystępujących zaburzeń rozwojowych, o jakich mowa była wcześniej. Jeżeli zostaną one stwierdzone wówczas terapia SI może być tylko wspomagająca w stosunku do innych form terapii ukierunkowanych na specyfikę danego zaburzenia rozwojowego (np. terapii kontaktu, treningów umiejętności społecznych, terapii behawioralno-poznawczej itp.).
Serdecznie zapraszamy. Gabinet Promyk Warszawa.